Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Αν οι Τοίχοι Μιλούσαν




                                                  













Αρχίσαμε Τις Μαλακίες


















Aρχή(δια) Του Μανιφέστου


Όλα ξεκίνησαν με πανκ, χιπ χαπ, φραπέ και αλητεία Σαλόνικα σίτι γιο, άνοιξε λίγο.
Όλα ξεκίνησαν με αϋπνίες.
Αινάντυα στοιν αστεικύ ωρθωγραφεία, τα γραφεία, το κυρίαρχο ρεύμα 20000 βολτ και το Μουντιάλ.
Η πίεση του να γράψω κάτι όταν δε μου'ρχέται τίποτα είναι αποτέλεσμα ψυχαναγκασμού από τον βιασμό της παιδικής μου ηλικίας.
Ναι, αλλά κάνεις τέχνη και όταν κάνει τέχνη οφείλεις να εκμεταλλεύεσαι το κάθε κόμπλεξ σου και να το μετατρέπεις σε εικαστική δημιουργία.
κι αν δεν έχεις?
κι αν έχυσ(ες)?
Θα σου πω να το πιστέψεις κι αν πιστέψεις θα σωθείς.
Σε ποια αλήθεια να πιστέψω όταν η αλήθεια αλλάζει συνέχεια? Άρα υπάρχει σωτηρία?
Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols!
1,2. 1,2 ΤΕΣΤ, ΤΕΣΤ, ΔΟΚΙΜΗ. 1,1 Μμμμγκχμ...
           1) Καθάρισμα λαιμού
           2) Καθάρισμα τουαλέτας
           3) Ψώνια super-market
           4) ΔΕΗ
Η αδράνεια της ταχείας, όταν κοιμάσαι θέτει σε εγρήγορση το πιο ακίνητο σου νεύρο και κάπου εκεί ανάμεσα στη ζωή και την αδράνεια ζει ένας σκίουρος.
Να κυνηγάς τα όνειρα σου όπως ο σκίουρος το βελανίδι, πάλεψε για να ζήσεις όπως θες.
Καμιά φορά νιώθω άνετα στην μάζα.
Και όταν δεν έχω τι να κάνω κόβω τα νύχια μου.
Κάποια στιγμή θα το κόψω... πάντως όχι σήμερα, συνήθισα...
Η συνήθεια όμως κρύβει φόβο και ο φόβος φέρνει θλίψη.
η θλίψη δεν κρύβει τίποτα.
Το ζούμε στα στενά κι ας έχουμε κλειστοφοβία.
Το στήνουμε στα ζουμιά και τελικά έχουμε υδροφοβία.
Δυο ρήματα ξέρει ο άνθρωπος έμπρακτα στη ζωή του, το ''θέλω'' και το ''φοβάμαι'', είδες πόσο απλός μπορεί να φαίνεται κάποιες στιγμές?
μπορεί να ξέρει και το βαριέμαι.
Και μπορεί να ήρθε η ώρα να βγούμε από τις κονσέρβες με τα δορυφορικά μας πιάτα και τους υπολογιστές μας και να πάρουμε πίσω τα δέντρα που αποφάσισαν ότι είναι καλύτερο για την καριέρα τους να γίνουν parking.
Κουράζομαι... κουράζεσαι... κουραζόμαστε... συλλογικότητα!
Αν κουράστηκες τράβα πάενε από'δω... ελευθεριακά.
σε τρώει?
Όχι, συνήθως εγώ τις τρώω: απ'το μπαμπά μου, το δάσκαλο μου, τη κυρία που μένει από πάνω, τον ελεγκτή στο λεωφορείο κλπ...
και να ξέρεις... όταν σου δίνω κάτι πάντα θα περιμένω κάτι από σένα, είναι η φύση μου. στοπ.
και η ανιδιοτέλεια δεν υπάρχει? Θέλω να πιστεύω σε αυτήν.
ΜΗΝ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙΣ!
Ένα φτερωτό μυρμήγκι χαροπάλευε πάνω στις ταγκιές του Γιάννη, τελικά κατάφερε να ανοίξει τα φτερά του και πέταξε μακριά πάνω από το γκρίζο αστικό τόπι(ο).
Πλααατς!